07.09.2024 | Zanimljivosti
PISMA ČITATELJA Koliko poznamo naš Grad?
Znate li nešto više o temi ili želite prijaviti grešku u tekstu?
Opće je poznata činjenica, u ovisnosti od političkog uređenja države naj reprezentativnoj ulici u bilo kojem gradu obično se daje ime političkog vođe. Na našim prostorima bivših država trebalo je odgovarajućim osobama odati im počast.
Obično se ista ulica tijekom proteka vremena različito nazivala, pa su tako i našoj Placi mijenjali naziv. Pojedine osobe zaslužuju da se po njihovom imenu nazivaju dubrovačke ulice i prometnice, bilo da se radi o domaćim ili stranim osobama.
Razlog imenovanju ulica po nečijem imenu može doista biti veoma različit. Ranije nazive dubrovačkih ulica mogu se još povremeno čuti od starijih građana. Npr. današnja ulica od Puča između dva rata imala je naziv ulica Kraljice Marije (1900.-1961.). (Sestra rumunjskog kralja Karola. Također je bila u srodstvu i s drugim europskim kraljevskim kućama. Udala se 1922. za jugoslavenskog kralja Aleksandra I. Karađorđevića. Posjetila je Dubrovnik sedam puta. Uvijek bi financijski pomogla dobrotvorne organizacije ali i dubrovačke crkve. Donirala je novac za izradu jednog zvona na crkvi Male braće 1939. godine. – nap. D.R.)
Možda je manje poznato da se je javni prostor od palače Sponza do katedrale nazivao od kraja 1925. g. Placa Kralja Tomislava (vjerojatno do početka II. svjetskog rata), a povodom 1000-godišnjice krunidbe kralja Tomislava. Jedna dubrovačka ulica unutar Grada nazivala se je neslužbeno Fra Markova ulica. Istina, ne radi se o klasičnoj ulici već o prolazu između dviju crkvi. Zašto se je tako nazivala, o tome je dao objašnjenje nekadašnji franjevac o. Frano Jurić.
„Prava Crvena Hrvatska“ od 22.11.1917. g; br. 662.
POVIJESNE ANEGDOTE O INTIMNOSTI GRADA DUBROVNIKA SA SAMOSTANOM MALE BRAĆE – I. dio.
„Na vratima samostana Male Braće stoji jedan brat laik (s) metlom u ruci. Sin je plemićke obitelji. Ime mu je fra Marko. Mirno stoji redovnik oslonjen o metli, a zorno motri prolaznike oko sebe. Netom bi se približio k njemu koji plemić, odmah bi podigao metlu i počeo mesti ulicu (prolaz) što ostaje megju crkvom Franjevaca i sv. Spasa. To je činio zato, da obuzda bahatost plemićkih sinova, koja u ono (republikansko) doba bijaše velika. I dandanas ta ulica zove se: Fra Markova ulica.“
Pod gornjim naslovom u dva broja „P.C.H.“ od 22.11.1917. g; br. 662 i 29.11.1917. g; br. 663. objavljeno je 10-ak različitih anegdota istog autora. U svom uvodnom napisu spominje da je anegdota bilo puno više. Jesu li sačuvane u rukopisu trebalo bi istražiti te ih objaviti jer su svjedočanstvo raznih događaja i osoba jedne duge povijesti u svezi samostana Male Braće.